Voice Unearthed by Doreen Lenz Holte

“De primaire boodschap die jonge kinderen krijgen van stottertherapie is dat ze hun spraak kunnen en moeten controleren – met andere woorden, probeer niet te stotteren – door spraakhulpmiddelen en -technieken te gebruiken. Is het mogelijk dat de angst die dit veroorzaakt een nog grotere last kan veroorzaken? Kan die last leiden tot buitensporig stilvallen en terugtrekking – een veel grotere handicap dan het stotteren zelf? Via een persoonlijk verhaal en uitgebreid onderzoek beantwoordt Voice Unearthed deze vragen met een volmondig ‘ja!’. Het bevat ook praktische begeleiding die helpt om kinderen aan het praten te houden en tegelijkertijd de bezorgdheid van iedereen over de communicatie minimaliseert. Voice Unearthed bevrijdt ons van de zinloze, pijnlijke klus van het tellen van spraakfouten en herinnert ons eraan onze ogen gericht te blijven houden op wat echt belangrijk is. Het is ook een wake-up call voor ouders, professionals en het hele gebied van logopedie – en een herinnering aan om “vooral geen schade toe te brengen”.

Voice Unearthed: Hope, Help and a Wake-Up Call for the Parents of Children Who Stutter.
(Engelstalig)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Na het plaatsen van een reactie moet deze eerst worden goedgekeurd voordat deze verschijnt.

  • Inge zegt:

    Beste Anja, Bedankt voor je reactie op het boek Voice Unearted van Doreen Lenz Holte waarvan ik de vertaalde achterflap op de website StotterInsight heb gezet. Het is een verhaal van een moeder over haar stotterende zoon die nu inmiddels 18 jaar is. Zo’n grote sprong in de tijd is het niet. Stotteren valt helaas nog altijd onder de behandeling van logopedie en een kind dat naar een logopedist/stottertherapeut wordt gestuurd krijgt daardoor mee dat zijn spraak door wilskracht en oefening veranderd moet worden. Een kind dat stottert spreekt vloeiend in bepaalde situaties waarin het niet denkt aan “goed moeten praten”. Solving the wrong problem. Met vriendelijke groet, Inge

  • Anja van der Vlist-Pluut zegt:

    dag Inge, De eerste zin van je verhaal komt volgens mij uit het verleden en is echt niet waar. Ik ben onlangs gestopt met het geven van stottertherapie vanwege pensionering. Bij mij en ik weet bij vele collega's is de eerste en belangrijkste boodschap die wij aan kinderen geven: stotteren mag. Ook leren we ouders om te luisteren naar wat hun kind te vertellen heeft en niet naar hoe. Dat er vaak en veel te vroeg logopedie gegeven wordt voor de uitspraak van kinderen deel ik. Zeker bij kinderen met stotteren in de familie is grote voorzichtigheid geboden. Liever een kind dat de r nog niet kan zeggen, maar wel plezier heeft en vertrouwen in het praten.