Stille woorden

Bezig met de vertaling van een boek kom ik dit gedicht tegen. Het spreekt voor zich. En het raakt me omdat ik mezelf erin herken…..

Silent Words
by
Alan Pritchard

Behind the smiles, behind the tears,
Are silent words that no one hears.
Conversations well thought out,
But censored through my pain and doubt.

So much of who is really me,
That most will never chance to see,
From thoughts to words, there’s compromise,
And speech becomes an enterprise.

Stuttering is not my choice.
I really have a lovely voice.
But words too often bond with dread,
And then so much is left unsaid.

I know quite well what I would say,
Though it may not always sound that way.
If you judge me by my speech alone,
The loss you face will be your own.

There is more to me than meets the ear;
There’s someone special living here.

Stille woorden
door
Alan Pritchard

Achter de glimlach, achter de tranen,
Zijn stille woorden die niemand hoort.
Goed doordachte gesprekken,
Maar gecensureerd door mijn pijn en twijfel.

Zoveel van wie ik echt ben,
Krijgen de meeste mensen de kans nooit om te zien,
Van gedachten naar woorden, er is een compromis,
En spraak wordt een waagstuk.

Stotteren is niet mijn keuze.
Ik heb echt een mooie stem.
Maar woorden zijn vaak verbonden met vrees,
En dan is er zoveel onuitgesproken.

Ik weet heel goed wat ik zou willen zeggen,
Hoewel het misschien niet altijd op die manier klinkt.
Als je me alleen beoordeelt op mijn spraak,
Zal het verlies jezelf treffen.

Ik ben meer dan wat je alleen maar hoort,
Een speciaal iemand leeft hier.