Een paar jaar geleden heb ik een aantal boeken gelezen die mij een andere kijk op stotteren hebben gegeven.
Het heeft mij inzicht gegeven in het hoe en waarom door het onderscheid dat gemaakt wordt tussen stotteren en blokkeren.
Stotteren; de moeiteloze onvloeiendheid of het blokkeren; een aangeleerd gedrag dat we hebben ontwikkeld in onze poging om het eerste probleem aan te pakken. Een strategie.
Deze twee vormen van stotteren hebben een verschillende achtergrond en vereist daarom ook een verschillende aanpak.
Dit inzicht heeft mij verlost van het bizarre idee dat ik, hoe tegenstrijdig ook, niet genoeg mijn best heb gedaan om mijzelf blijvend te bevrijden. De focus lag verkeerd.
Ik werk mee aan de Nederlandse vertaling van boeken van mensen die zichzelf van stotteren hebben bevrijd en hun verhaal hebben willen delen.
Het veertje van Dombo
Voor mij staat het logo van de veer voor het veertje van Dombo. Dit sprookje heeft mij altijd aangesproken. Hoe het olifantje zich vastklampt aan een veertje in de overtuiging dat hij zonder veertje niet kan vliegen. In zijn hoed Timmie de muis die, als Dombo zijn veertje verliest, op hem inschreeuwt: “Je kan zelf vliegen, het is geen toverveertje!”
Maar wat als er nog een muis in je hoed zit die je toeschreeuwt dat je het niet kan …!
Het veertje staat voor vertrouwen in jezelf en het verinnerlijken hiervan. Ergens is dat vertrouwen verloren gegaan. Vind het terug.