De paradox van het niet-vermijden van stotteren

In het artikel De Paradox van het niet-vermijden van stotteren vertelt Paul Brocklehurst over zijn onderzoek naar stotteren. Hierin haalt hij eerdere onderzoeken aan en laat daar zijn licht over schijnen. In zijn boek The Perfect Stutter gaat hij hier verder uitgebreid op in.

Paul Brocklehurst gaat er vanuit dat het vermijden van blokkades de angst om te gaan stotteren versterkt. Veel vloeiendheidsvormende technieken zijn hierop gebaseerd.

“Wendell Johnson, een van de bekendste (en meest controversiële) stotter-onderzoekers van de 20e eeuw, wordt vaak herinnerd om zijn uitspraak: “Stotteren is wat je doet om stotteren te voorkomen”. Een duidelijke implicatie hiervan is dat als we onszelf op de een of andere manier zouden kunnen weerhouden om te proberen niet te stotteren, we niet meer zouden stotteren. In dit artikel schets ik eerst de theorie die Johnson tot deze schijnbaar paradoxale conclusie leidde; Vervolgens ga ik na in hoeverre recente ontwikkelingen in ons begrip van stotteren dit nog steeds ondersteunen; en dan, ten slotte, bespreek ik, vanuit een praktisch perspectief, in hoeverre “niet-vermijden” een nuttig beleid kan zijn om in het dagelijks leven te volgen, en enkele van de redenen waarom therapieën gebaseerd op niet-vermijding niet altijd werken zoals ze zouden moeten.

Een belangrijke bron van verwarring met betrekking tot het niet vermijden van stotteren is welk aspect precies van stotteren je moet stoppen met vermijden? Het theoretische antwoord hierop is dat we moeten stoppen met het vermijden van de primaire symptomen. Dan zouden de secundaire symptomen van stotteren vanzelf moeten stoppen, omdat de secundaire symptomen allemaal het gevolg zijn van onze pogingen om de primaire symptomen te vermijden (of door te drukken). Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat het essentieel is om te begrijpen dat het niet vermijden van stotteren neerkomt op het niet vermijden van primaire symptomen en in het bijzonder het niet vermijden van blokkades. Uiteindelijk, als we nog steeds secundaire symptomen produceren, betekent dit dat we in feite nog steeds proberen blokkades te vermijden, wat betekent dat we niet-vermijden niet op de juiste manier beoefenen. 

Het is ook vermeldenswaard dat de meeste mensen die stotteren ook enkele herhalingen en verlengingen produceren om blokkades te voorkomen. Als men het niet-vermijden op de juiste manier beoefent, zullen deze herhalingen en verlengingen ook niet meer voorkomen, hoewel we natuurlijk doorgaan met het produceren van “normale” herhalingen en verlengingen.”

fragment uit De paradox van het niet-vermijden van stotteren van Paul Brocklehurst

Het hele artikel is te downloaden onder Informatiebronnen.