Jarig

Vandaag is mijn verjaardag!! Voor jullie een blog over een bijzondere ervaring: de wereld bleek heel klein te zijn. En met een advies voor ouders met kleine kinderen: delen wordt gewaardeerd!

Het begon op donderdag, 1½ week geleden. Ik was uitgenodigd door vriendin Sara* om haar 50ste verjaardag te vieren met een etentje. Ik wist niet wie er nog meer aanwezig zouden zijn en hoeveel mensen er zouden zijn dus best wel spannend. We bleken uiteindelijk met 9 personen te zijn, voor mij de helft min of meer bekend. Ook een collega van Sara was erbij, genaamd Ella. Nog niet eerder ontmoet maar ik heb wel kort met haar gesproken. We maakten er met elkaar een gezellig feestje van!

Vorige week zondag kwam mijn vriendin Marjanneke langs. Elk jaar spreken we af, ergens tussen 2 en 27 januari, om onze verjaardagen samen te vieren.

Tot mijn verbazing zei Marjanneke “de groeten van Ella”! Drie dagen eerder pas ontmoet en nu krijg ik de groeten van haar?

De wereld is klein:

Marjanneke krijgt 1x per week iemand van de thuiszorg. Deze vrouw vertelde dat ze zo’n gezellig etentje had de avond ervoor, en, vertelde ze, er was ook iemand bij die stotterde. Dat maakte haar niets uit, haar man stottert ook en haar zoon heeft ook gestotterd. Toen haar zoon begon met stotteren kreeg ze het advies met hem op therapie of logopedie te gaan maar zij zei “nee hoor, nergens voor nodig, wat geeft het dat hij stottert. Sommige mensen krijgen buikpijn als ze bijvoorbeeld naar een verjaardag gaan, hij gaat stotteren”. En door deze, in mijn ogen perfecte, benadering, door geen aandacht te geven aan het veranderde spreekgedrag kreeg de jongen niet het idee dat er iets mis was met hem en verdween het stotteren al snel. De autonome functie van het spreken nam het weer over.

Marjanneke vertelde aan de thuiszorg dame dat ze zondag naar haar vriendin (die trouwens ook stottert) zou gaan. Ella’s oog viel op dat moment op de kalender en ze las “naar Levina”. Dus de verbazing was groot toen ze beseften dat ze het beiden over dezelfde persoon, ondergetekende, hadden. Ik vind dit bijzonder!

En wat een geweldige boodschap voor ouders van kinderen die gaan stotteren. Geef er geen aandacht aan. Laat het kind rustig uitpraten, niet corrigeren, niet zeggen dat het stottert. Ik ben ervan overtuigd dat het overgrote deel van de kinderen die gaan stotteren en zo benaderd worden, heel snel weer het automatisme van vloeiende spraak op zullen pakken. 

En als jij mij een cadeautje wilt geven: zegt het voort! Deel deze blog met ouders van jonge kinderen!

*namen zijn gefingeerd