Eigen schuld, dikke bult

Er zijn vele therapieën die je als pds (persoon die stottert) kunt volgen. Bepaalde mensen hebben maniertjes bedacht en bieden dit aan als “therapie” aan de wanhopige mens “die lijdt onder zijn/haar spraak”. Wat denk je van: -meetikken met je voet (elke lettergreep is een tik), -je middenrif omhoog duwen (want bij zingen werkt het middenrif wel goed maar bij spreken niet!?), -met je hand een zwaaiende beweging maken (met een vloeiende beweging maak je vloeiende spraak). De vreemdste verzinsels komen voorbij en met een goed verkooppraatje wordt de pds (en vaak ook zorgverzekering) geld uit de zak geklopt. 

Als kwetsbaar, onzeker meisje ben ik beschadigd hierdoor. Gouden bergen werden beloofd maar elke therapie liep op een teleurstelling uit. Ook werd gezegd “het is je eigen schuld als je stottert, moet je maar doen wat ik zeg”. Wat een teleurstelling elke keer als het, na de eerste weken van verbetering, juist slechter en slechter ging met het spreken. Nog steeds als er iets mis gaat in mijn leven hoor ik dat stemmetje “Zie je wel, je hebt je best niet gedaan”. En ik maak daarvan “Ik ben niet goed genoeg”. 

Wat een verademing om nu bezig te zijn met de online course van Barbara Dahm. Net als John Harrison (Redefining stuttering is vertaald te lezen op de website) begrijpt zij wat stotteren echt inhoudt. Ik leer nu hoe mijn spreken werkt, en dat na talloze uren logopedie, stottertherapie en cursussen. Ik ontdekte dat ik bijna nooit spontaan spreek, ik bedenk iets om te vertellen, denk na “hoe” ik het ga zeggen (welke woorden komen het gemakkelijkst?) en daarna begin ik pas te praten. Klinkt als een klein puntje maar is voor mij een gigantisch ontdekking, ik huilde toen ik het mij realiseerde. En ik kan het nu veranderen!

De afgelopen week werd drie keer mijn aandacht gevestigd op een boek en na zoveel aanwijzingen heb ik het gisteren besteld en opgehaald in een boekwinkel. Klein stukje aan het lezen en ik wil jullie drie quotes meegeven:

-”Wat wil je worden als je groot bent?” “Lief”, zei de jongen.

-”Wat lijkt jou de grootste tijdverspilling?” “Jezelf met anderen vergelijken”, zei de mol.

en speciaal voor alle pds die veel therapieën gevolgd hebben: -”Ik vraag me af of er ook een school is waar je kunt afleren”.