De autodealer en ik

Vorige week lag er weer één in de bus; een brief van het Centraal Justitieel Incassobureau. Ik heb 4 km te hard gereden: 36 euro boete betalen aub! Het valt niet mee om me aan de maximum snelheid te houden. Waar zit ‘m dat in? Te zware voet?? Haast om ergens te komen?

Zeker nu dochterlief op een afstand van één uur rijden is gaan wonen wordt het tijd voor een andere auto, één met cruisecontrol. Beter voor de portemonnee. Big brother is watching you: deze week kreeg ik verschillende aanbiedingen van autodealers in de bus. Ik ben vorige week zaterdag maar eens op pad gegaan. Alleen, best een uitdaging.

Ik nam me voor om me vooral niet in te houden, gewoon zeggen wat mijn wensen zijn. En bovenal: beginnen met mijn naam duidelijk te zeggen! Meestal mompel ik: “Levina”, zo goed en zo kwaad als het gaat. De achternaam laat ik voor het gemak achterwege, “gaat toch niet lukken” denk ik dan.

Een man van ongeveer mijn leeftijd komt naar me toe, stelt zich voor en geeft mij een hand.  Ik zeg ook, stotterend maar wel duidelijk, mijn naam. Hij reageert met: “ooookkkeeeee”. Ik laat de brief zien die ik gekregen heb en hij  loopt weg om een folder te pakken maar ik zeg direct: “ik heb wel wat wensen”.

Daarna zitten we een uur in zijn kantoor. Al mijn wensen doornemend en eigenlijk gezellig kletsend. Tussendoor opmerkingen als: “Je komt me zo bekend voor, waar heb je op school gezeten?” en: “Ja, je wilt natuurlijk een DAB+ radio om naar GNR te luisteren”. Ik heb vloeiend gesproken en ik heb gestotterd maar daar maakte ik geen punt van. En daardoor maakte mijn gesprekspartner er ook geen punt van!

Zo mooi om te ervaren dat het klopt, wat ik lees in de vertaalde boeken! Dat de ander kijkt naar hoe ik reageer op het stotteren, als ik er geen punt van maak dan doet de ander dat (meestal) ook niet. Ze kijken naar mij om zich een houding te geven.

Ik herken mezelf zo in de opmerking van John Harrison: “Lang voor ik stopte met stotteren, stopte ik met stotteren”. Afgelopen zaterdag was daar weer een mooi voorbeeld van. Hoorbaar stotter ik vaak nog, maar ik mijn hoofd ben ik al zoveel verder.