Zingen en zoomen

De meeste mensen die mij kennen weten wat mijn grootste hobby is: zingen!! Heerlijk om mijn stem te gebruiken om te jubelen, loven en prijzen!

Bijna alle PDS kunnen zingen zonder stotteren, op een paar ernstig gevallen na…. waarvan ik er één ben/was. De laatste jaren kan ik ook meestal zonder haperingen solo zingen, een vaardigheid waar ik erg blij mee ben! In sommige gevallen lukt het toch niet, ik kom verderop in deze blog daarop terug.

Ik ben trots mee te mogen zingen in een goed koor maar het afgelopen anderhalf jaar werd dat ernstig gehinderd door de Corona pandemie. Een paar keer konden we met elkaar repeteren als de regels iets versoepeld waren maar de meeste repetitietijd bracht ik thuis door achter de laptop: zoom. En de afgelopen maanden werd de mogelijkheid geboden te repeteren met jamulus, een programma waarbij je elkaar wel hoort maar niet ziet (dus icm zoom ideaal). 

En wat vind ik daar dan van… Zoom: ik vind het verschrikkelijk! En met mij menig PDS vermoed ik. Ik deed de eerste maanden dapper mee, maar waar ik normaliter gezellig een praatje maakte met buurvrouwen (soms te veel 😉 ) zat ik nu een beetje te lachen als een boer met kiespijn naar de camera. En afgunstig te luisteren naar de deelnemers die voorafgaand aan de repetitie gezellig zaten te kletsen.

In februari kwam jamulus in beeld, er werd verteld dat iedereen thuis om de beurt iets voor moest zingen om te zorgen dat alle stemmen gelijk liepen (dus niet zoals met zoom waar vertraging in zit en we tijdens het zingen de mond gesnoerd werden: gemute). En daar liep het voor mij mis. “Op zo’n moment solo zingen, dat kan ik niet” was mijn overtuiging. En ik ben het niet aangegaan. Heb gezegd “Ik ben druk, met extra werken ivm Corona, met de verbouwing van het huis van onze zoon, de bruiloft, ik doe even niet mee”. Wat de waarheid was, maar eerlijk gezegd had die ene avond in de week er best wel bij gekund.

En het resultaat van het toegeven aan mijn angst: vanaf volgende week gaat er weer live gerepeteerd worden maar dit is voorbehouden aan de mensen die de laatste maanden mee gerepeteerd hebben via jamulus en zoom. En dan springen de tranen weer even in mijn ogen, van onmacht, frustratie.

“Behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst” staat in kleine lettertjes te lezen bij een reclame van een beleggingsmaatschappij. Voor mij als PDS geldt dat wel, elke slechte ervaring is verankerd in mijn hersenen en wordt “opgehaald” als ik in een zelfde situatie beland. Wat een toeval dat ik deze week Barbara Dahm hoorde zeggen in de online cursus die ik volg: “Het verleden voorspelt niet de toekomst” en “Gevoelens als schaamte, angst, hulpeloosheid en dergelijke voorkomen verandering” en “Door gedachten te veranderen veranderen gevoelens”. 

Er is nog veel werk aan de winkel…