Stammering Pride and Prejudice

“Kan je je stotteren omarmen? Stotteren is iets waarvoor we worden gestigmatiseerd en gediscrimineerd. Het maakt ons anders dan onze leeftijdsgenoten, nodigt uit tot spot en berooft ons van onze stem. Stotteren is ook onvoorspelbaar en blijft ons verrassen. We stotteren niet bij elk woord en ook niet bij elk gesprek. Er is iets mysterieus en grilligs aan stotteren. Stotteren bestaat uit vele paradoxen. We doen het niet vaak als we alleen zijn, als we zingen, of als we met dieren praten. Het kan gebeuren dat we niet stotteren als we van streek zijn of bij het opstaan ’s morgens vroeg. Stotteren is fascinerend.”
(Stutter Naked – Christopher Constantino) – fragment

Wat zijn de vooroordelen over stotteren in de maatschappij? Is stotteren iets wat niet mag voorkomen en wat verholpen moet worden? Het stigma dat stotteren fout is zit diep geworteld. Niet alleen in de maatschappij, ook in de medische wereld en ook bij de personen zelf die stotteren.

In september 2019 verscheen ‘Stammering Pride and Prejudice’, een nieuw boek waarin wordt beweerd dat stotteren iets is om te vieren en trots op te zijn.

Redacteuren Patrick Campbell, Christopher Constantino en Sam Simpson zeggen: “Stotteren wordt over het algemeen gestigmatiseerd als een karakterfout. We betwisten het stereotype dat stotteren inherent negatief is, maar positioneren het als een andere, waardevolle en gerespecteerde manier van spreken.”

‘Stammering Pride and Prejudice: Difference not Defect’ brengt nieuwe, krachtige stemmen en meningen over stotteren samen in een toegankelijke tekst. Door een combinatie van persoonlijke verhalen, kunst en beperkingstheorie, documenteert het boek hoe de samenleving vanuit historie mensen die stotteren als gehandicapt heeft beschouwd, en de verschillende manieren waarop mensen nieuwe en opwindende interpretaties van hun spraak hebben gecreëerd.

Meer hierover vind je onder ‘Informatiebronnen’.