Hfdst 1 t/m 10 van “Speech is a river” zijn nu te downloaden

Dit boek raakt mij, wat een feest van herkenning! De eerste 10 hoofdstukken zijn te downloaden via “informatiebronnen”. Een kort fragment is hier te lezen:

Mensen die stotteren zijn geen simpele zielen die de mechanica van het spreken moeten leren. Voor de overgrote meerderheid van de mensen die stotteren, heeft stotteren niets te maken met mechanische problemen, hersenbeschadiging, de fysieke productie van spraakgeluiden of bepaalde gedragingen die men moet overwinnen. Er zijn veel redenen waarom we weten dat dit waar is, maar de belangrijkste reden is: we stotteren niet als we zingen. We stotteren niet wanneer we spreken of hardop lezen als we absoluut alleen zijn en weten dat er niemand anders in de buurt is. 

Het is vaak de ouder die meer verrast is door dit feit dan de persoon die stottert. Veel stotterende kinderen delen het geheim dat ze niet stotteren als ze alleen zijn, maar delen dit geheim niet met hun ouders:

Eén, we stotteren niet als we zingen.

Twee, we stotteren niet bij bepaalde vrienden, kleine kinderen of dieren.

Drie, we stotteren niet als we hardop voorlezen als we weten dat niemand anders op gehoorafstand is (hoewel meestal bij het hardop lezen de schrik ons om het hart slaat).

Vier, we stotteren niet als we in koor spreken.

Vijf, we stotteren niet als we fluisteren.

Dit is zo’n schrille tegenstrijdigheid met alle feiten die we hebben geleerd en heeft zulke verstrekkende gevolgen, dat de meeste therapeuten weigeren deze waarheid toe te geven: als je alleen bent en weet dat je alleen bent, verdwijnt alle moeite om te spreken als sneeuw voor de zon, en het mechaniek van het spreken gaat op automatische piloot en kost geen moeite. Weigeren om over dit feit te praten is te gek voor woorden. Iemand vertelde mijn ouders toen ik tien jaar oud was, dat stotteren het gevolg was van hersenbeschadiging. Dit maakte mijn ouders ongerust. Ik zou vaak willen dat ik hen gerustgesteld had door op deze manier met hen te redeneren: “Ik stotter niet als ik alleen ben. Dat betekent dat er niets fysiek mis is met mij. Dus ik heb geen hersenbeschadiging”.