Stotteren en Tai Chi

Interview met Joke, die tijdens een thema-dag over stotteren en ontspanning, een workshop Tai Chi gaf.

Had je er moeite mee dat je stotterde en zocht je daar hulp voor?

Ja, ik had er heel veel last van. Als kind kreeg ik vanaf 6 jaar logopedie.
Dat werkte daar goed maar thuis stotterde ik dan toch weer gewoon.
Later heb ik hier heel veel therapieën voor gevolgd. Nog meer logopedie, maar ook hypnotherapie, EMDR, groepssessies bij het Riagg, je kan het zo gek niet bedenken of ik deed het.
De Hausdörfer-methode heeft me van de spreektechnieken het meest geholpen.

Heeft stotteren een rol gespeeld in de keuzes die je maakte?

Absoluut. Opleidingen niet gaan volgen bijvoorbeeld. Namen voor je kinderen kiezen. Veel dingen uit de weg gaan.

Heb je altijd al Tai Chi beoefend en wat betekent het voor jou?

Nee, ik ben in 2010 begonnen. Ik heb reuma en mijn fysiotherapeut adviseerde het mij en het voelde meteen heel goed. Het heeft me heel veel gebracht, zowel lichamelijk als geestelijk. Er is zo’n veelheid aan bewegingen met allemaal hun eigen doel.
Ik kan niet meer zonder.

Wat heeft jou doen besluiten om Tai Chi lessen te geven?

Toen ik dat advies kreeg van de fysiotherapeut was ik net arbeidsongeschikt geraakt en was in het spreekwoordelijke gat gevallen.
De vorm die mij werd aangeraden is speciaal voor mensen met klachten.
Ik werd erdoor geraakt en het deed me zo goed dat ik dit ook anderen gunde.
Men vroeg mij waarom ik niet de opleiding tot docent ging volgen en ook dat advies heb ik opgevolgd.

Ervaar je een verschil in spreken als Tai Chi docent en spreken in het dagelijkse leven?

Bijna altijd wel ja, het gaat allemaal in een lager ontspannen tempo en dan gebeurt dat automatisch. Bij een meditatie al helemaal.
Nu ik alweer langer les geef merk ik ook dat ik meer zelfvertrouwen opgebouwd heb. Dat heeft ook zijn uitwerking.
Dat neemt niet weg dat mij in het dagelijks leven nog wel ooit mijn enthousiasme of onzekerheid even parten kan spelen wat dan weer effect heeft op mijn praten.

Voor velen is het lastig om voor een groep te spreken, hoe is dat voor jou?

Ik ben het gewoon gaan doen. Het hoorde er nu eenmaal bij. Doodeng natuurlijk in het begin. Heel spannend, maar iemand heeft mij ooit gezegd: en wat dan nog als je stottert voor zo’n groep? Stort het hele dak dan in of nog erger? Dat heeft mij gesterkt, zo is het immers ook. Ik heb al een aantal keren ondertussen gesproken bij een overlijden van een tante of oom.
Dat is zo’n fijne overwinning. Iedere keer bouw je meer zelfvertrouwen op.

Wat zou Tai Chi kunnen betekenen voor mensen die stotteren en die spanning
voelen bij spreeksituaties?

Uit het hoofd komen en meer met het lijf werken. We zitten veel te veel in ons hoofd, verkrampen ons keelgebied. Alles mag stromen! Je gaat meer innerlijke rust vinden en een evenwichtiger mens worden.

Zou je kunnen zeggen dat het beoefenen van Tai Chi een verandering kan
brengen in hoe je naar jezelf kijkt?

Ook dat. We werken ook met affirmaties en negatieve gedachten kun je daar ook mee loslaten. Je wilt niet weten hoe je die onbewust in de weg kunnen zitten. Aannames over jezelf. 
Het werkt absoluut helend. Muziek heeft daar ook een rol in. Zoals ik al zei: ik kan niet meer zonder.