De Derde Optie

Als je stottert kun je twee dingen doen:

1. Het accepteren met het idee dat er weinig aan te doen is en je er maar mee moet leven.
   OF
2. Er alles aan doen om van het stotteren af te komen; allerlei trajecten doorlopen van logopedie tot stottertherapieën. (Waarbij het vaak niet blijft bij slechts één.)

Toch gaf de laatste optie mij een nieuw inzicht, want ik kwam er achter dat het mijn leven altijd heeft meegespeeld: Hoe kom ik van mijn stotteren af? Wat moet ik doen om vloeiend te spreken?
Het besef daalde in na het lezen van het boek Stammering Pride and Prejudice.
Loop je dan je leven lang achter iets aan wat ongrijpbaar is? Waar je maar geen grip op krijgt?

Dat was het moment dat ik besloot een andere richting op te gaan.
Ik ging uitzoeken wat het beste past bij mij. Ik zou het stotteren niet meer uit de weg gaan. Dat betekende niet dat ik het accepteerde met het idee dat er niets aan te doen is, maar wel dat ik er beter mee om wilde gaan.

Dit werd dus mijn derde optie.

Ik was me al meer en meer gaan verdiepen in de stottermaterie door het lezen van boeken en informatie te vinden op websites en bij facebookgroepen. Daardoor kon ik me een beter beeld vormen over wat het stotteren precies inhoudt.

Ik wil open staan voor de vele handreikingen, maar wel kritisch blijven. Me niet langer een slachtoffer voelen van het stotteren, maar iemand die het zelf in de hand heeft.
Me niet laten vertellen wat ik zou moeten doen, met welke methode ik beter af zou zijn. Nee, de regie ligt helemaal bij mij.

Mijn derde optie houdt in dat je niet koste wat kost van je stotteren af wil komen, en liefst zo snel mogelijk. Dat kan namelijk juist averechts werken. Want als het niet gebeurt, wat dan? Dan ben je weer terug bij AF en misschien een illusie armer.
Dat je je juist niet moet verzetten tegen het stotteren, want verzetten is een gewoonte die er altijd in sluipt.
Verzet leidt tot het niet-willen-stotteren. Verzet leidt tot verkrampte spieren. Verzet leidt tot een geblokkeerde ademhaling. Door durven toe te geven dat je (eventueel) kan stotteren, haalt de druk weg en is vloeiend spreken niet langer het ultieme doel.

Deze optie laat zien dat het belangrijker is hoe je zelf omgaat met stotteren. Het zelf ontdekken wat bij je past.
Door er anders tegen aan te kijken en door geen controle meer uit te oefenen, wordt het spreken vanzelf steeds een beetje makkelijker.