Onvoorwaardelijke spraak

Vrijwel iedereen die stottert kent situaties waarin spreken altijd vanzelf gaat. Als je alleen bent bijvoorbeeld of als je tegen een kind praat. Het zijn situaties waar je focus niet op het spreken ligt, het stroomt automatisch met je mee.

Er zijn ook situaties waarin het spreken onverwacht vanzelf gaat. ‘Ik voelde mij zo relaxed’, zeg je dan. Waardoor je je zo relaxed voelde weet je eigenlijk niet.
Een kleine hapering kan je ook zo weer uit de flow halen als je daarvan schrikt. Vervolgens word je je weer bewust van het mechanisme van je spraak. Je vertrouwt het niet meer en je neemt zelf het stuur weer over. 

De focus ligt nu op de articulatie, daar zat de stotter, en je gaat in de weer met het zelf vormen van de letters waar je daarna je stem in probeert te gieten.

Je draait het spreekproces om waardoor de flow stagneert met een verhoogd risico dat je gaat stotteren. 

Maar je mond is het stuur niet van je spraak terwijl je er wel een stuur op kan zetten. Deze bestuurbare, willekeurige spieren zijn niet de diepliggende onwillekeurige spreekspieren die onderdeel zijn van het automatische spreeksysteem dat voor je wordt bestuurd.

Wanneer je je relaxed voelt tijdens het spreken is dat het gevolg van het volgen van het natuurlijke spreekproces. 
Het spreekmechanisme heeft geen bewuste aandacht nodig van jou, het draait op de achtergrond mee terwijl jij je aandacht richt op de gedachten die je hoorbaar wil maken.

Als je in een situatie bent waarvan je denkt dat je moet proberen goed te praten dan sta jij jezelf niet langer toe om het juiste proces te volgen. 

‘Stotteren zit zo complex in elkaar’ hoor je altijd zeggen. En als je dit gelooft dan zakt de moed je in de schoenen. Waar moet je beginnen om het tot een goed einde te brengen. 

Het spreekmechanisme daarentegen zit wonderbaarlijk goed in elkaar, maar als je het dwingt tegennatuurlijk te laten werken raakt het uit balans. 

Denk niet dat je moet streven naar vertrouwen in je spraak. Het versterkt je wantrouwen. Als je op iets moet leren vertrouwen komt dat voort uit wantrouwen. Het spreekmechanisme heeft geen vertrouwen nodig om je van dienst te zijn. Het is neutraal. 

Natuurlijk spreken heeft geen voorwaarden nodig om plaats te vinden, alleen je overgave aan je natuurlijke intelligentie.
Ervaar dat je spreekmechanisme werkt. Onderzoek het als je alleen bent, zonder interruptie van je gedachten die je wat anders vertellen.

Zo kom je vanzelf steeds makkelijker neutraal tegenover het spreekmechanisme te staan. Ongeacht in welke situatie en onafhankelijk van bepaalde voorwaarden staat het tot je beschikking.

Wees dankbaar voor de mogelijkheid dat je kan spreken. Ook al gebruik je je spreeksysteem nog niet altijd op de juiste manier, je hebt het wel.
Vergeet het niet!